ایجاد ابتدایی حق فسخ از شرط فعل

قاعده اصلی در عدم انجام شرط فعل اول الزام متعهد و سپس حق فسخ مگر در مواردی که قانون گذار تصریح نموده است به این شرح است:

شرط فعل فوری نیست و می تواند بعدا بیاید.

1-التزام شخصی به معرفی ضامن و امتناع از معرفی ضامن بلافاصله حق فسخ ایجاد می کند. مواد 379 و 243 قانون مدنی.

2-التزام شخص به دادن رهن مطلق ابتدا حق فسخ پدید می آید ولی اگر الزام به رهن ناظر به مال معین باشد طبق قاعده عمل خواهد شد. ماده 379 قانون مدنی

3-شروط مقرر بین موجر و مستاجر ماده 496 قانون مدنی

4-اگر طرفین در قرارداد ضمانت اجرای تخلف از شرط فعلی را به صورت حق  فسخ پیش بینی کنند.

5-در قرارداد ارفاقی اگر تاجر نقض عهد کند طلبکاران می توانند قرارداد را فسخ کنند.

6-اگر شرط فعل پیش بینی شده در قرارداد عقد نکاح باشد و شخص از انجام آن امتناع کند نمی توان عقد را فسخ کرد و الزام به نکاح بر خلاف نظم عمومی و اخلاق حسنه است.